W poszukiwaniu jutra

Wielowątkowość stawianych sobie pytań. Zawikłanie emocji w pustce. To wszystko nie jest proste. Ciągłe rozterki i ciągłe krążenie w labiryncie w poszukiwaniu wyjścia. Ale chcialabym krzyczeć, mimo wszystko. Chcę krzyczeć, że świat jest piękny, a ludzie dobrzy. Przymknę lekko oko, udam, ze nie widzę. I mucha udaje, że to aprobuje. Skrzydłami oczywiście. Taki jej sposób wyrazu, taka jej ekspresja. I taka ta tęsknota we mnie przykra. I samotność we mnie przykra. Wciąż czekam, wciąż sobie tłumaczę, że to lepsze jutro będzie właśnie jutro...Choc to dziś, też ma jakiś mały urok.